зоича

[زائچه]

нуҷ

1. он чи ки мунаҷҷимон баъд аз муайян кардани мавқеи ситораҳо дар бораи вуқӯи ҳодисае пешгӯӣ мекарданд

2. ҷадвали нуҷум, ки мунаҷҷимони қадим дар вақти таваллуди касе барои пешгӯӣ кардани толеи вай тартиб медоданд